Apenhill zeggen de drie, ik zeg Apenzeul.

Ben deze dagen nog drukker dan gewoonlijk, Tjeerd is naar Curaçao, en morgen is het feestje van Suze, waarvoor van alles gehaald gemaakt, bedacht, en geregeld moet worden. Los van het feit dat ze het hek moeten komen maken, een raam, wappers, airco, blablabla, kan je weer lekker thuisblijven en merken dat ze niet komen opdagen, blijft irritant.

Vannacht gedoe hier omdat er twee scooters rondreden, zachtjes…tot aan einde van deze weg…stopten. Stilstaan. En nog zo een paar keer… Geheel verdacht en Nyx reuze tekeer. Heb uiteindelijk de politie gebeld, er zijn veel overvallen deze weken hier, en de wijk hiernaast. Ben niks bang, maar wel oplettend…

Vanmorgen de bubs lief en op tijd naar de bus gebracht, ik ga zo taart bestellen en de krant betalen, dan verder met koken voor vandaag en morgen, en daarna op pad om foto’s te gaan maken, want we doen een soort van speurtocht…werk zat…En er gebeurd zoveel dus de website moet bij de tijd komen, vandaar zoveel de laatste tijd!

 6 juli,

Oeh voor het eerst bleek het al een stuk drukker, vakantie voor een deel van Nederland ook begonnen… Gelukkig voor ons alweer een thuiswedstrijd. Kende niets terug van de Apenheul, laatste keer ben ik er met bff Wendy geweest, weet je nog Wen???

Die tassen die ze hebben, die om je eigen tas moet, wilde ik wel kopen, zo leuk, maar dat kan niet, misser!

Jurre had de gopro en heeft wat afgefilmd en gefotoot, die liep continu voorop, zoals eigenlijk altijd. Klimmen bij het na-aaphuis, leuk, en daar wat eten, pasta met een mooie beker en drinken, helemaal niet duur en de flessen gaan nu mee naar school elke dag.

Bij het voeren van de orang oetans ging het mis, wij waren boven op ee brug, mamma stond beneden op ons te wachten, Tjeu liep vast naar beneden,…en …was weg….

Ver…   Na veel zoeken naar restaurant terug, uitgelegd, en Tjeu werd omgeroepen, hoe ie er uit ziet en dat ie veel Engels praat. Blond met laarzen, zo liep er geen ene…maar t duurde bijna drie kwartier, en zelfs Jurre en Suze werden enorm bezorgd.. Mensen kwamen aan met Tjeu, die was meegelopen met hun en hun zoontje…geheel vrolijk, niks aan de hand, hij was overgedragen aan een parkjuffrouw……Met mij wel, ik huilen van opluchting..

Op de foto in zo’n hokje duurde lang maar was grappig. Best veel lopen daar, misser was ook dat ze geen karretje hadden voor ons, en we waren er echt vroeg…was dus weer heel veel zeulen. Ja Carol, hoor je denken, moet je niet zoveel meenemen….sja…

Tis er echt erg mooi, dat is zeker, en alweer alle speeldingen tussen door vonden ze alle drie geweldig, los van de apen tuurlijk.…Tjeu was bij de laatste speeltuin razend vervelend, gooide eten over me heen, en ook mijn (rode) wijn, en hij bleef schreeuwen. Had em maar laten lopen denk je dan…zo stout, ongelofelijk. Dat niet slapen werd echt een issue…Ondertussen trots op de andere twee, die zo stoer overal in klimmen en doen, en zich niet van de wijs laten brengen door zo’n boos broertje.