meneer Janssen RIP

Dat weekend was meneer Janssen ziek, werd al wat mager, maar ok, we hadden nog geen alarmbellen. Die malle hond peer tem altijd onder hek door, niets aan te doen, en struint alle vuilnis af, heel irritant, maar ja…aan een ketting is ook niks….

Ik zei ik ga wel met em naar de dierenarts maandag.

Kinderen aaiden em nog ’s morgens, ik heb em nog water gegeven.

Tjeerd bracht de kinderen naar de bus, ik deed ruimen en douchen enk zo, we gaan, loop naar buiten, ligt Meneer Janssen, dood. He gadverjakkie!

Wat nou?

Maar een laken gehaald en em in gewikkeld, opgetild en op de porch gelegd, Tjeerd gebeld…sja. Volgens zijn collegas doen ze honden hier verbranden id tuin of gewoon met vuilnis mee. nou ehm, dat zijn geen opties. Maar wachten op allen en dan maar graven…denk ik

We hadden allemaal blaren, ze hebben allemaal geholpen, heel verdrietig, onder de indruk, onwennig..

Jurre wilde geen zand op zijn hoofdje gooien, komt er zand in zijn oogjes mamma, ach schat..

Sja. Het leven zit vol dood, zo is dat nou eenmaal. Vond wel dat we dit samen moesten doen, en het is goed geweest, het bleef nog weken lastig en huilen, maar toch…we hebben een hele stapel stenen gelegd, en de dagen er na ook nog…meneer Janssen RIP ventje..