ik in nl.

In Nederland heb ik zo ontzettend veel beleefd en gedaan dat ik niet weet hoe ik daar een verhaal over moet schrijven. Tig huizen gezien, makelaars gesproken, allemaal hetzelfde, rose blouse, strakke spijkerbroek, cognac brogues, Audi of een Saab. Mij best. Heb een hoop aangehoord, hoop rondgereden, hoop bedacht, afgeschreven, gehuild en ook gelachen, toch ook nog hoop bekenden gezien, veel onbekende lieve mensen ontmoet, veel bedden gehad.  De kinderen wel gemist maar anders dan bedacht want ik had het gewoon veel en veel te druk met alles. Als ik naar bed wilde wilde Tjeerd van alles weten op SXM, of de kinderen wilden me even spreken. Slapen heb ik niet veel gedaan, foto’s sturen via via, bullen opladen, nadenken aantekenen, bellen, regelen, rijden….eten schoot er vaak ook bij in.

Suze was de eerste week op kamp. Van Trisport. Met der eigen mountainbike. Ze gingen hiken, biken kanovaren, snorkelen en zo meer, verzamelen bij caribswim zwembad, dus ook daar eea bijgeleerd. Ze vond het he le maal te gek, gelukkig want het was niet goedkoop. Gaf niks, het bleek mega goed geregeld, heel veel begeleiding, moet ook wel aangezien ze zelfs op de weg hebben gefietst….pfff. heel blij voor haar. Later van verschillenden gehoord dat Suze alles zo super had gedaan, dat ze trots op haar waren dat ze als jongste ongeveer alles zo geweldig kon en leerde. Fijn! Tjeerd met de jongens andere dingen doen , waaronder naar kapper met Jurre, weg mijn mooie lokken kind, ineens was daar een vreemd ander kind op de foto. Stoer hoor. En tuurlijk suze halen en brengen, de fiets mocht daar de hele week blijven gelukkig.

Voor de rest heeft t nogal geld gekost die vier thuis, van alles doen en gaan drinken en zo…haha…zo kan ik ze ook wel happy houden…. Heb er geen seconde over ingezeten of ze het leuk zouden hebben en alles ok zou gaan, de vriezer en de koelkast vol achter gelaten, en ze hebben het heerlijk gehad.

Van mijn af te werken lijstje vielen er telkens huizen af, verkocht, echt hete broodjes verhaal. Maar dat gelooft nog steeds niemand.

Vond het heel moeilijk, behalve huizen ook scholen bezoeken en omgevingen bekijken, tis gewoon verhuizen naar het buitenland. En voor de kinderen helemaal, die hebben geen flauw benul van alles. Jaja, ze zullen zich aanpassen. Dat hoor ik iedereen wel zeggen. Maar dan ben je nog steeds niet mij, want ik was daar met alles op mijn schouders en nou nog. Vind andersom verhuizen stukken makkelijker.