woeeeeeisjjjjjjjjjj

Mam heeft de rapporten nog gezien, maar ik kan ze niet meer op de pc vinden, moet je maar even aannemen dat ze allebei mooie hadden, en vakantie was van 7 tot 14 oktober, raar, en kort, zo maar 1 weekend…

Die dinsdag was Tjeu nog wel naar schooltje, en wij de fietsen in de auto, en op parkeerplaats naast mister K alles eruit en begonnen aan fietsen op klaar lichte dag, moest kunnen na een nachttocht toch?

Tjeerd met Jurre voorop, Suze erachter en dan ik, half achter, half naast. Hier op de suckergarden road werden we paar keer verrot gescholden door mensen die ons niet op de weg wilden…. Linksaf naar dierentuin, berg op, ging goed, en naar beneden, madame estate. Vanaf daar werd het weer een beetje spannend, De A.T Illidge road is druk, smal, kapot, heeft aan onze fietskant soms diepe geulen voor het water (veelal zonder rand erlangs) en tot overmaat van ramp vloog er een hond op Suze der benen af. Ze hield zich super en beet op der tanden en trapte hard door. Pfjoe. Linksaf richting Sunny, daar staat een bankje onder een boom, effe op adem komen van alles.

Iets verder rechtesaf over de prinsbernard brug en dan links, langs fresh pond fontein bewonderen en de viossen, en dan steile weg omhoog, links ford willem road af links over brugje en rechts het strand op, net voorbij Sonesta dus. Hehe. Engste gehad. Hier kennen ze de weg, zandpad, boardwalk dus dat was no problem.

Vanaf de rbc bank weer de weg op, rotonde en dan naast de weg, daar is tegenwoordig een mooi pad (ernaast ligt rolandes kanaal-tje). Bij yang yang de weg in rechts tussendoor richting Tjeu’s school. Gelukkig riepen geen van twee, en zo links links terug naar de auto. Dat was leuk!

Dag later vissen en zwemmen, rustige zee, wel wier maar we konden wel zwemmen.  Ehh…

Ik had Tjeu vast en Suze en Jurre om me heen, kon er net staan en wilde iets naar achter om net tussen breken van golf en niet kunnen staan te zijn..kijk, komt me daar een golf aan, uit het niets. Ik kon niet gauw genoeg naar voren of achter, onder trok de oceaan, en daar smeet ie neer, en ik voelde Tjeu uit armen floepen. Eh, ik kan absoluut niet beschrijven hoe ik me voelde, ik keek onder water, en boven, zag Suze en Jurre, en ook Suze keek rond zag ik. Geen Tjeu. ……………

Opeens plopte ie boven wat naar leek een eeuwigheid, roepend. Ik hem eruit tillen, en Suze en Jurre meeslepen, de oceaan leek veranderd in een vals, ons willen opslokkend monster, kwam bijna het water niet uit, zo trok ie.

Tjeu overstuur,: hij heeft twee dagen alleen gezegd: “ me under water mummy, I swimm  swimm swimm, oe oe, could not get up, could not get up, under water mummy, big big wave, big big wave.

Vreselijk.

Toen nog hozen, ik was er klaar mee, onderweg naar de auto kwamen we mensen tegen (die bezorgd vroegen wat er aan de hand was) die ongeveer een zelfde iets mee hadden gemaakt met hun toen 3 jarig zoontje; gewoon op het strand staan en ineens woeesssjjj kind weg. De man zei, ik weet precies hoe je je nu voelt, na 25 jaar. Maar gewoon weer gaan hoor, laat je niet bang blijven, of de kinderen….. lief van die onbekende Amerikaan.

Ik snap er nu nog niks van, waar die golf vandaan kwam, dat ik dat niet doorhad (leer de kinderen van dag 1, kijk richting zee, wat er komt…..weetjewel, learned the hard way toen de eerste keer waar ik nu nog pijn van heb…  en toch is het gebeurd. Mag dankbaar zijn dat het niet erger was dan dit, maar geloof me, heb al heel wat nare dromen achter de rug sinds toen…ga niet meer in de oceaan met 3 tegelijk in elk geval. Wat een schrik, pffffff.