130?

En dan is het ineens 11 Juli en zijn er al drie weken om. Deze snikhete zaterdag heb ik mamma’s auto, zo’n kleine merc A, ingepakt, in mijn upje, leek me beter. Suze kwam wel telkens vragen hoe ver ik was, ome Ep ook trouwens… Vraag me niet hoe, maar ik had er 4 koffers in, een tweepersoonsluchtbed (haha, ja, leeg laten lopen Mike) met pomp, dekbedden, hoeslakens, kussens, 3, een fototas, laptoptas, mijn handtas, tas proviand, big shopper met schoenen, een kinderzitje met Tjeu, Jurre ook achterin…en Suze voorin. Mag niet toch? Maar ging niet anders. Ik kon in elke spiegel ook nog wat zien!

Nog wat eten en gaan, ik dacht rond 1 uur, hopend op dutjes van wie dan ook.

De weg van Hoederloo naar Breda had ik al in geen 6 jaar afgelegd, ja wel in Breda geweest, maar niet vanaf daar. het wees zichzelf, mam had heel lief een briefje gemaakt, met waarheen waaraf en waar op te letten, maar t wees zich, op 1 foutje na, vanzelf. Alweer een prachtige weg zeg! Zag ook bordjes 130. 130? Man… Ik reed net over de honderd… Vond ik al hard zat met grote vrachtwagens, 3 banen, veel afslagen en weet ik het wat, en mijn liefjes in de auto. Ja klopt, ik durfde niet harder, was mij te lang geleden! Dus een behoorlijk inspannende reis.

Carol moest om 1 uur gaan werken, de jongens wachtten thuis op ons. En hoe! Uitbundig hallo zeggen, met alles helpen, uitpakken, de weg wijzen, kamers herverdelen, opblazen van luchtbed, en plakken he Wijnant? Zo lief! Charlyon was er ook, de buurjongen.  Na een snackje en drankje en ik even mee, zeiden de twee wel op de drie te letten, ook al zo lief. Heb ze niet meer gezien tot aan het avond eten, hele tijd buiten op veld spelen.

Ca had van alles voor t avond eten, maar ik had de boel bij voor spaghetti met ei en spek, dacht, is vast een doelpunt. En of, allemaal vreten tot en met. Nog effe klooien, allemaal lief gaan douchen, (Suze zei, ik mag toch wel alleen?) ..tussen al die jongens…. Haha. Nog even tv en de hele bubs naar bed. En ja hoor alles sliep om half 10….dat was me nog niet gebeurd met drie, wel met 5 dus!

Ca kwam om 1 uur thuis, ik had gewacht en ondertussen opgeruimd en zo, lees wijntjes drinken. We hebben samen nog heel wat meer gedronken, en geloof dat Carol om 5 uur zei: “zullen we es naar bed gaan?” Ehm…ja…beter…

De volgende ochtend hadden we nog wel wat werk namelijk, want Carol zijn feest was die middag…Maar ja, hoe vaak zitten we nou samen te buurten???