Carina. haar naam zegt het.

Eigenlijk had Tjeu een hele week feest.

De volgende dag werden de drie opgehaald van school door Carina, onze Zweedse vriendin.

Ik moest naar de tandarts, en later later jaja, de orthodontist, gedoe, het draadje achter mijn tanden was losgegaan, heel vervelend, omdat ik dat al vanaf mijn 18e gewend ben, en iets ‘anders” in je mond voelt niet ok…

De kinderen vonden het reuze spannend en bleken het enorm naar hun zin te hebben. Ik later Tjeerd halen en wij samen naar Pelican. Carina woont waar we eerst woonden, we waren buren…alleen toen gingen we niet zo veel met elkaar om, kindjes nog klein..

Of we niet even wilden gaan kijken bij ons oude huis.  Ehmmm…

Ik vond het heel heel moeilijk.

De ingang is nog hetzelfde met de poort, alleen aan het einde van de oprit is een andere poort, het stuk grond ervoor, onze yuin toen, is platgegooid, alleen de weg omhoog is er nog. Daarheen gelopen en we konden de aangebouwde pool zien…en het uitzicht…en ik…ik voelde me niet happy. T kwam allemaal terug, we woonden daar zo fijn, zo gelukkig daar, totdat heel die ellende begon met dat rare sekreet van een ex vrouw van de huisbaas, jee wat een gelazer hebben we gehad door haar.

En wat vind ik het nog steeds erg dat we daar niet meer wonen…

Ineens schreeuwde er een man over het hek, in zwaar accent Engels, what the f we were doing there, and so on, de man had een batterij aan scheldwoorden en wel zo ontzettend hard en agressief dat alle vier de kinderen doodsbenauwd werden. Jeeeeeemig! Ik had al van Leanne gehoord dat deze familie heel idioot gedrag vertoonde en veel veel te luide lange en onbeschofte feestjes,..maar dacht, ach, zal wel….nou…….is vast en zeker zo, wat een idioot.

Terug bij Carina van de zonsondergang genoten, die ik zo mis aan deze kant. Ondertussen kookte ze, deden de kinderen tafel dekken en kwam Gorge thuis, de vriend van Carina. Waar ie nou precies vandaan komt weet ik niet meer, wel dat ie in Tilburg heeft gestudeerd en dat zijn ex vrouw met zijn twee dochtertjes in Tilburg wonen…..hoe bizar…we hadden zat te kleppen.

Emily ging piano spelen en de anderen dansen, en na het eten buiten, zonder muggen (wat hier dus helemaal niet kan) deden ze nog een talentenjachtje, Jurre was de jury.

Bijzondere avond, bijzondere lieve mensen.

 Helaas ben ik zo’n oen om ’s avonds thuis tranen te moeten laten om dat wat nooit had mogen gebeuren door dat takkewijf…dat ze ons weggepest en de rest heeft…Ik vind het heel heel zuur dat we pal na verhuizen te horen krijgen dat de school verhuisd was, nog een beslissing van een andere dame waardoor mijn geluksgevoel t serieus moeilijk kreeg. Nee is niet goed nee blijven hangen, dat weet ik wel. Maar het komt nu even allemaal terug dit schrijvende, en toen die avond. Blijft lastig voor me, niemand schijnt dat te begrijpen. Net echt Echt.