paaseitjes zoeken en vinden en paas "vrinden" zoeken en vinden.

Pasen, de wind die kwam van Vaasen.

Deze keer hadden we zelf es niet iemand uitgenodigd, en van alle invitaties naar ons toe konden we niet kiezen (weetjewel?) en zo togen we naar Karakter voor eitjes zoeken.

We waren er vroeg vroeg en stom stom, geen Paasontbijt daar genomen, kwam er pas te laat achter dat ze een special hadden. Loop wel vaker achter de feiten aan zal ik maar zeggen, zelfs met facebook, maakt niets uit dus, haha.

T was een beetje kneuzig, en beetje weinig eitjes, tot frustratie van Tjeu, want die bleek zich te ontpoppen als een echt ei-animal, we moeten tot op de dag van vandaag (weken later) nog steeds naar de tuin komen en eitjes zoeken die ie zelf heeft verstopt, en ons dan allemaal aanwijst, zo schetig!

Gekookte eitjes verven aan tafel, Jurre en Tjeu vonden het top, was lief gedaan van Karakter, Suze wilde niet…die wilde wel meer niet eigenlijk, what’s going on Suze??? Die aap kwam later uit de spreekwoordelijke mouw.

We wilden wel bitterballen en de rest van de jammie happies.

Ik heb wel gesnorkeld met mijn go pro, maar ben nog geen pro, heb wel vissies gefilmd enzo, maar kan beter en leuker…

Ik wilde zoooo graag drie paar paashaas oren van zand maken en dan de kinders eronder laten liggen…wat denk jij? No way dus he? Soms zou behang hier wel leuk zijn.

Thuis naar bed, ja overdag nog ja, want de avond had nog wat anders in petto; de tweede bikeligton.

Deze keer ging pappa mee met Bert en Anneke, Bert op mijn mountainbike. Ik zou met Tjeu gaan kijken maar die was die late middag/avond niet gezellig en totaal van de kaart, van teveel zon zee, geen idee. Heel spijtig want ik had heel graag even met em gaan kijken op de berg, en, niet aan gedacht, de jeep heeft geen licht en de blauwe was mee ja, dus ik heb er niets van gezien.

6 uur verzamelen bij Gran marche werd uiteindelijk bijna 20.00 uur vertrekken, wat te belachelijk voor woorden is, en maar in de krant zetten hoe fantastisch alles was. Ehm…die van ons, en meerderen waren al afgebrand voor t begon. En onderweg was het heel heel heel veel wachten volgens de drie en Bert ook, nog meer dan de eerste keer. Das niet ok, van de eerste keer moet je leren, en het dan beter doen toch?

De tocht ging van GM door front street en langs PB bureau weer terug. Korter denk ik? Geen idee. In elk geval waren ze bekaf en stikten ze van de honger bij terugkomst, ja snap ik. Had ik gelukkig eten klaar nog zo laat! Ze waren happy, maar ik heb ze wel eens happier gezien, dus Ri Ri, geen duimen omhoog van ons, wel weer mooie nieuwe waterflessen!