pappa naar ouwe oma.

Ouwe oma was ondertussen al een poosje ziek, en er gingen weinig momenten voorbij zonder updates deze weken. Ik zei van begin af aan tegen Tjeerd dat ie naar Nederland moest gaan.

Mijn opa overleed toen ik in Italië woonde, toen was er geen whatsapp, email mobiel blablabla. Mijn ouders belden wel tuurlijk. Ik zei, ik kom naar huis. En mamma zei, hoor het je nog zo zeggen mam,;, nou nee hoor schat, blijf jij maar fijn daar, opa is overleden, en je hebt niks aan een begrafenis en je opa ook niet. Het is goed zo, hou jij je herinnering maar levend.

Nou.

Dat zijn ze nog steeds.

Later overleed de opa des huizes daar, ook bizar, en zodoende heb ik toen eigenlijk twee opa’s begraven….enfin.

En dus wilde ik mijn “wijsheid” graag delen, vond het lastig dat het, in mijn ogen, zo lang moest duren, maar gelukkig gelukkig, Tjeerd ging de 12e naar NL.

Van ons meegaan was met Suzes conditie helemaal geen sprake, Tjeerd wilde er wel ene meenemen eerst, ik vond dat geen plan.

En zo, na ene dag school, konden de kinderen de volgende dag gedag zeggen tegen pappa, die zou even naar Nederland. De kinderen, althans, Suze en Jurre zeker, wisten natuurlijk waarom, de vakantie was vol met gesprekken hierover, wat je op foto’s niet ziet nee. Ze gingen naar de bus, later bracht ik Tjeerd naar het vliegveld, vreemd, en maar even naar Sarafina voor de take off en wachten tot school uit is, de kinderen maar ophalen vandaag.

Vreemde dag.

’s Avonds heeft Jurre wel twee uur gehuild, zo ook de dag erna. Soms huilde Tjeu mee. Suze probeerde te troosten. Ze voelden heus wel dat dit tripje anders was dan de zoveelste naar Curaçao.

Tjeerd had briefjes voor ze geschreven. In hun luchboxes. En met slapen bleek ook in hun bedjes. En de volgende ochtend bleek ook op hun schoolkleren in de kast. Wat ontzettend lief. En wat een tranen veroorzaakte het ook… Ik heb mijn briefjes overal wel gemist.

En elke keer als ze pappa hadden gesproken ging het weer mis. Deze week had ik een druk bezet bed.

Ik heb het maar gelaten.

Zullen er wel zijn die dat niet ok vinden. Nou jammer dan, we zijn hier wel met zijn vijfjes, and that’s it. altijd, elke dag.  En als pappa dan helemaal alleen naar Nl reist voor helemaal geen leuke reden, wel reuze belangrijk, dan begrijp ik wel dat je dan niet alleen wilt slapen.

Wat een weken wat een weken… en wat een rust tijdens het eten.