van Ponce naar Rincon

Vanaf Ponche hadden we bedacht eerst bij een “indianen” park te gaan kijken, en dan de snelle weg onderlangs naar Rincon te nemen. Eh, dat ging net effe anders, daar we eerst naar een toren waren gaan kijken, konden we vanaf daar nergens een, de, weg naar rechtsaf meer vinden. Die was er ook niet op de kaart, of veel en veel verderop, en nadat we weer letterlijk en figuurlijk een eind omhoog hadden gereden hebben we het park het park gelaten en zijn we via alweer een prachtige bergroute een eind naar links gereden. Opschieten deed het dan weer niet, kinderen sliepen wel, en toen ze wakker waren zijn we bij een tentje gestopt voor een snack en drinken. Hadden ze roze eieren in een pot haha. Effe checken waar we zaten, ik op de kaart en met de jongen van de winkel annex bar annex pooltent annex weet ik het wat nog meer, Tjeerd op zijn telefoon.

Gedrieën besloten dat weer naar beneden, letterlijk en figuurlijk, en dan de snelweg nemen toch echt de snelste optie was, en dat deden we, we waren zo op de grote weg, en het landschap veranderde van koele jungle tot droge vallei, naar weer groene weilanden, bergjes, bergen, meer groen, meer steden/winkels/winkelcentra naar weer groener, leger (haha, legergroen) landbouwlandschap, en daar ergens linksaf richting westkust naar Rincon. De kinderen vonden dit stuk leuk, ze zagen van alles, enorme vrachtwagens, koeien paarden, dat soort gein, bruggen, mensen, carparks met mega grote opblaaspoppen zoals shrek himself en eettentjes langs de berm.

Met dat ze der genoeg van hadden we er, en na een klein rondje int durp vonden we het huisje. Geen mensen. Bellen, en ja, ze waren er binnen 10 minuten. Hek open en Tjeu struikelde en binnen 5 minuten na kennismaking hadden we al schade gemaakt; Tjeu brak met zijn valletje een deel van de regenpijp af…oeps, fijne binnen komer…

Was geen probleem, alles laten zien, de geit van de buren was het meest interessant uiteraard, er stond een fles wijn en er lag vers fruit, en de mensen hadden extra water gehaald want er was misschien wel orkaan op komst. Het huis was echter goed gebouwd zeiden ze. Behalve de regenpijpen dan, dacht ik. Maar ja wij tijdelijke eilandbewoners zijn al wat gewend dus geen paniek. De buurman kon voor alles geroepen worden; “gewoon gillen George, of gorge op zijn Spaans, maakte niet uit, hij wist wel dat het van ons zou komen verzekerden de man en vrouw ons. Jorge riep vanaf de overkant: ola si, todos bien? Jep todos bien so far.