van de wal in het schip.

En als alles is geregeld/versleuteld/betaald/werkt/is opgeknapt……dan ga je dus daadwerkelijk varen. Eerst maar es met zijn twee, want zonder 4 extra handen en ogen vindt ondergetekende dat wat oefening geboden is voor er 3 kinderen meegaan. Zat ik nog met het feit dat aan de Franse kant je telefoonverbinding soeppie kan zijn, en we niet bereikbaar zijn voor als er wat is. Dat ook geregeld met Jennifer.

Tjeerd vroeg weg en Max te water gelaten, ikke later opgestapt…eh..waarheen? Geen flauw idee. We zijn een heel stuk geweest die uren, met natuurlijk ook motor uitval, en natuurlijk met behoorlijk hoge golven en een rotskust die snel dichterbij komt. Zie je, daarom dan eerst maar es (af) zien samen. Het ging aardig zonder geruzie, Tjeerd denkt altijd dat ik alles al snap voor ie iets heeft gezegd, of slaat 10 stappen over van de uitleg, kijk, ik ben gevleid, maar echt Tjeerd, ben iets minder geweldig dan dat jij me inschat, en kan ook zeggen dat het we het beiden ondertussen al stukken beter doen. En van viswijf was nog geen sprake Mike, geen hengels mee deze eerste keer.

Wel water en koffie…en 1 wijntje voor mij aan wal. En zonnebrand is ineens geen overbodige luxe meer.

Voor de landingsbaan in het water liggen op zee is een totale nieuwe ervaring, en ik hoop dat ik dat es snel op video vast kan leggen, want sjee is dat wat!

de hele tocht was wel wat! geweldig!

Zal bij de foto’s zetten wat je ziet, het is gek om SXM vanaf het water te bekijken, soms denk je, ohhhh zit dat zoooo, en soms denk je, huh, waar is dit of dat nou (gebleven) ? Tis er wel uiteraard, maar tis even anders kijken. Geen roadmap bij de hand! Waterkaarten, jep, die ‘moeten’ we nog…..