la belle creole

Of ik niet even wilde telefoneren met een franstalige dame, want deze dame had kasten te koop volgens Jennifer (eh, armoires?) en ze kwam er niet uit…. Puh, eerst maar effe een paar woorden opgeschreven en zelfs opgezocht in ouderwetse woordenboeken. Dat vind ik nog steeds fijner dan via het web, is soms zo traag en je ziet zoveel andere zaken dat je der veel langer mee bezig bent. Ik wel. Het telefoontje ging ok, oui, demain, neuf heures. Nou nog waar? Ou? Een of andere bay was het, Sandy ground, no? Baie Nettle, oui e non. Ja eh? Dans le Mercure hotel. Oh dáár! Wist ik helemaal niet maar ik had genoeg van het gesprek, dat hotel heb ik wel effe opgegoogeld.

Op pad, met meetlat.

Ruim op tijd, mega hek, het complex aan woningen/appartementen heet dus huppeltje, DAT bedoelde ze dus. Effe bellen en voila het hek ging open. Een oudere Franse dame, beetje vergane glorie zeg maar, wel lang en slank, maar make up totaal verschoven en heurres bordeaux haar was toe aan een verfbeurtje. Kletstanteh lala, net getrouwd met een arts en ze had hier verschillende woningen, en ene in New York en ene in Parijs balblablablalba, geld zat dus, en spullen te over, allemaal nieuw voor in der appartementen, maar ze was van idee verandert en had dus weer een lading nieuws laten komen. Beetje verstrooid ook, of beetje veel andere bordeaux? Toute des Paris, oui oui. Jennifer en ik zeiden niks maar bleken hetzelfde te denken; Sinds wanneer komt IKEA uit Parijs? Hahhahaha. Maakt niet uit, meten en toen ergens een broodje gegeten, met jammie koffie.

We waren dus al in Baie Netllé en ik wil al maanden naar La Belle Créole, ook al vergane glorie. Dat was ooit een prachtig hotel (complex) en staat al heel lang leeg. Een tijd geleden stond in de krant dat er nieuwe plannen voor zijn, en goedgekeurd, dus is het wachten op sloop/herbouw. En ik wil het nu zien. Maaaaarrrrrrrrr.

Vanaf de Rue de Baie Nettlé, net voordat je bij terres basses komt vanaf Marigot moet je rechts. Die weg is er nog wel, maar afgesloten. Iets verder is een zandpad, staat ook een mega hek voor. Shit. Iets verder dan, in de bocht waar je rechtdoor naar Baie Rouge gaat, hoe toeristen dat vinden is me een raadsel… is ook een andere privé weg, twee zelfs, de eerste genomen, dat wil zeggen Jennifer, heb er wel over moeten halen..want dat is toch privé? Ja en? Wij komen toch een huis kopen? Oh ja, haha. Behalve 1 mooi zichtje op het einde van baie rouge, de nl kant , hadden we der niks aan, we moten de andere kant hebben.  Volgende prive weg. RueDavid Hole. Die komt uit op een stukje niks aan het water, waar wel stukken steen/muur etc liggen en vanwaar je pointe du bluff kon zien en ook iets van het hotel. Maar volgens Jennifer moesten we der dichterbij kunnen komen. Ok weer terug, mooi nada, wel twee? Mooie nieuwe? Strandtenten gezien en 1 zeker nieuwe steiger. Kan je een feestje op geven zo groot, prachtig. vanaf daar kon je alweer een beetje zien, maar IK WIL ERHEEN!. Ondertussen stond een man zeewier bij elkaar te harken op het strand, om het vervolgens weer terug in zee te gooien.

Uh?     Ja opruimen had geen zin, want moregn was er weer wier.

Uh?    was da? franse saint martin logica?  Wij lagen dubbel.

En aan zo iemand gaat Jennifer vragen of je naar dat hotel kunt lopen? Hahahaha. Ja dat kan maar der zit een rare gevaarlijke vent daar. Oh ja? Ja en dus moet je daar niet heen gaan. Ik voelde em al aan komen. “nee?” Nee, maar hij wilde wel mee gaan met een machete, voor honderd dollar. U hoort het goed ja, ik denk dat we der bij liepen als toeristen, de grapjas. Ondertussen was Jennifer natuurlijk al genoeg bang gemaakt om der niet heen te willen lopen vanaf de andere kant waar we eerst waren, en dus ben ik nog niet veel verder met deze quest.

Dan maar effe bij baie Rouge een drankje doen, ook afzetters, lamme stoel zonder kussen voor 10 dollar en nog niks te drinken ook niet. De buurman wel. Never mind, we hebben geparlezzzz vousssst, gemetenen gekeken, gelachen en effe gezeten, noblesse oblige.