trouwdag Dirk-Jan en Nadia

En toen was het eeeeeeeindelijk zover, de dag dat Nadia en Dirk-Jan zouden trouwen.. 15 Februari 2014… Er zijn kleertjes en schoenen besteld via internet, en via tante Sietske naar hier gekomen. De jurk van Suze met roosjes: “die wil ik want zo heet Dirk-Jan…Roos dus ja inderdaad, kwam met opa en oma mee, ik ben met Bert geslaagd bij de op die dag open desigual winkel in the Blue mall. Ook zoiets , kom je daar voor het eerst heb je dat, en later lunchten wij bij ernest en fidel in porto cupecoy, en wie zaten daar? jawel; de baas baas uit Spanje en de winkeldesigner, effe geklept met die twee. Best salads ever trouwens daarzo!! Jammmmm

Om 3 uur moesten we aanwezig zijn op strand tussen Mary’s boom en Karakter. T was nog spannend iedereen in de juiste kleren te hijsen, ikzelf nog in de ochtend naar de kapper, ach ja,…kuifje en zo,( en by the way, die krullen die je later zult zien op foto’s zijn ineens mijn echte…hoe grappig is dat??) zorgen dat de kindertjes nog sliepen van te voren, enfin…….

Toen we aan kwamen rijden zagen we oa Dirk-Jan en zijn familie lopen, de locatie was nog net effe veranderd…wij hebben bij Karakter geparkeerd, zijn pas de volgende dag rond 12-en de auto weer op gaan halen, en hoefden maar 3 meter te lopen voor de ceremonie.

Spannend hoor, helaas wilden de meesten van ons niet mee werken aan een fotosessietje van en voor onszelf, dat vind ik nou zo jammer, hoe vaak zien we der nou alle 5 samen zo jeppie peppie uit?

Het trouwen zelf ging in het Nederlands, en ja, mijn gedachten gingen wel naar onze trouwdag toen daar op een strand op Barbados, alleen wij…met Suze in mijn buik…In het Engels. Zucht.

Bijzonder vond ik het stukje waarop ze gevraagd werd de ogen te sluiten en aan bepaalde dingen in hun leven te denken…ik zag mooie snoetjes. Sowieso, Dirk-Jan en Nadia waren echt aan het glim glimmen, gek he, dat zo’n trouwdag zelfs de meest no nonsense people veel meer doet dan ze bedacht hadden,…denk ik. In elk geval was het prachtig, af en toe effe stoppen omdat niemand te verstaan was door een opstijgend of landend vliegtuig….’t Blijft apart daar op het strand.

Wij mochten allebei getuigen en dus tekenen en ook dat maakte het speciaal…. Volmondig/hartig getekend deze akte!!!

Champagne en allemaal op de foto, en daarna naar Karakter wandelen, alwaar weer cocktails en hapjes, en daarna van alles te eten, waarvan deze persoon geen hap door der keel kreeg, veel te emotioneel. Het was allemaal super en Tjeerd is nog naar huis geweest om de kindertjes te brengen naar Bert, allen douchen en een fles en naar bed…Suze wilde niet, maar bleek thuis al gauw knock-out…ze had er ook zo naar uitgekeken!

Bij Karakter verder borrelen en kletsen en na een poos in The Red Piano belandt. Sja. Zo kom je der 4 jaar niet, en zo kom je der 3 keer in 4 weken, haha. T blijft er te koud naar mijn zin. Letterlijk, mega klere kouwe airco daar, jasses. Het licht ging na een poosje wel uit bij mij en na enig gezoek vonden we een taxi voor ons twee. Maar nooit meer mijn nieuwe slippers, speciaal voor de dag aangeschaft en nooit gedragen…

 Memorabel dagje dacht ik zo, eentje voor in de boeken, ah ja, trouw-album-van, natuurlijk.

We hebben veel aan Bert te danken, dat ie ’s morgens met de 3 nog meer ondernam dan anders, want wij waren niet zo heel erg sportief aangelegd die volgende ochtend.

Ps, de cheques van het vorige verhaaltje, die  ene van de NL kant, wat we aan het huis hebben uitgegeven en terug krijgen van de huisbaas. En die van de Franse kant is er ene van dingen die ik verkocht heb daar in een quasi kringloop winkel! Snappen jullie dat ook weer.